Een discipel van Jezus zegt daar wat over in Jacobus 1:23-25.

“Want als u alleen maar luistert en niets doet, lijkt u op iemand die in de spiegel heeft gekeken en meteen daarna weer vergeten is hoe hij er uitziet.”

Hij kijkt in de spiegel, loopt weg en vergeet hoe hij eruit zag, dat zit me dwars.
Ik snap wel dat dat iets te maken heeft met iets wat hij had moeten doen, maar ik blijf haken op dat hij zichzelf vergeet.

Hoe kan hij nou vergeten hoe hij eruit ziet?
Was het niet naar z’n zin wat hij zag?
Had hij zo’n slecht beeld van zichzelf?
Kon hij zichzelf niet meer in de ogen kijken?

Wat is hier aan de hand?

Hoe zie jij dat?